Een pauze is goed voor je. Een pauze van een hobby die je niet meer leuk vindt, een pauze van een lange documentaire of je bureauwerk om even je benen te strekken. Maar ook een schrijfpauze en dat is precies wat ik nu doe.
Versie drie is al een tijdje af. Ik ben een beetje laat met deze update en dat komt doordat ik het onbewust steeds voor me uitschoof, maar nu zit ik klaar met een kop thee in oma’s luie stoel en neem ik de tijd om aan je uit te leggen wat ik op dit moment allemaal doe.
Soms verlies je plezier in een manuscript, dat kan. Het mag in de prullenbak belanden, jij hebt het voor het zeggen. Maar ik ben zeker nog niet klaar met Carré, Pandora, de creaties en de Moirai. Het bewerken van Achter Hemel en Aarde verloopt deze maand enorm goed en daar ben ik blij mee. Voor ik begon had ik een lijstje met edits die ik wilde verrichten en nu gaat het bijna vanzelf.
Maart was een whirlpool van leuke dingen en gekke gevoelens. Bijna alles kwam in drieën of meervouden van drie, pure toeval eigenlijk maar erg leuk. Het eerste kwartaal van 2017 sluit ik hierbij af, lente is tevoorschijn gekropen en ik geniet meer van de zon, zoals het er nu voor staat kan er van alles gebeuren in de volgende drie maanden! Lees je mee?
Deze maand was een godsgruwelijke storm. In maart nam ik veel rust, al laat een creatieveling moeilijk zijn werk los. Ik werkte zo hard aan de laatste vijfduizend woorden van mijn tweede boek, werkte aan een derde, kreeg een superleuk creatief ideetje om anderen op te vrolijken en werd alleen al in de eerste week om de oren te gooien met videoideeën. Ook decoreerde ik weer een pagina van mijn sketchbook, met de quote van Elizabeth Gilbert in mijn achterhoofd: “I think perfectionism is just a high-end, haute couture version of fear.” (Is het al duidelijk dat ik steeds enorm geïnspireerd raak door Big Magic?) Lees meer »
De regen tikte op het raam. Ik had bewust de gordijnen opengelaten. Het was nog niet donker toen ik onder mijn dekbed kroop en een nieuwe film uitkoos. Ik voelde nostalgie, ook al waren het herinneringen van maar vijf jaar geleden. Ik heb het donker zien worden, steeds donkerder blauw tot dat het gitzwart was. Het enige ligt kwam van mijn beeldscherm en de geurkaars. De vlammen dansten en vormden grote schaduwen van ijskristallen op de witte muur. Ik genoot van mijn vredige stilte.
Femmechien 